از در و دیوار

بی حوصله ام زیاد، و این برای من کافیه که در این حد بی حوصله ام که حوصله حمام رفتن حتا ندارم... این برای من که همیشه ساعت ها و دقیقه های بی حسابی را در حمام به آب و خیال می بندم چیز بزرگی است.

نشسته بودم و همینطور گشت می زدم از دیدن ویدیوی رشیدپور سر روشنفکری تا همینطور ورق زدن رادیو زمانه و طبق معمول اول دیدن تیترهای زنان اش و بعد هم رفتن در فیس بوک که این وسط دلم خواست در فیس بوک دنبال آقای بابایی... مشاور عزیز... بگردم! پیدایش کردم و همینطور در ذهنم به حرفهایش حرف می زدم و حس کردم که چقدر به یک ساعت مشاوره اش نیاز دارم... همینطور که پا در هوایم و هیچ ایده ای برای ادامه ی ماجرا ندارم و خسته ام و جایی باید از این کشیدن های اینطوری کند و فکری کرد که البته فکری هم ندارم...

بعد حس کردم چقدر دوست دارم به دوست ها و نزدیکانم که ممکن است به دردشان بخورد در آنجا که تو هستی و حتا خواهر گرام توصیه کنم که بلند شو و برو کلاس های بابایی را ببین!!!

و اکیدا حس می کنم که اگر تا به حال با این نوع نگرش و با این نوع سبک مشاوره و کلاس هایی از این شکل روبرو نشده ایم، باید حتما برویم و از این نقطه نظر هم به روابط، اجتماع، خانواده یمان و عشق و زندگیمان نگاه کنیم... با این ایده ی به غایت فیزیکی، جسمی و جنسی حتا... که البته بنده به شخصه به اجی مجی های روحی و روانی ترجیحش می دهم. اما خب، سلیقه است بعدش باید انتخاب کرد اما در این مرحله به شدت معتقدم که حتا اگر می دانیم، که این دیدگاه چیست از اینقدر نزدیک باید با آن روبرو شویم... دوست داشتنی ست.

چایی دارچین و باهار نارنج دم کرده ام و نزدیک ساعت 11 است که منتظر ام دم بکشم و مثل باقیِ امروزم دوباره بخزم توی رختخوابم و بخوابم چون چشمهام دارند می افتند و کاری نمی تونم براشون بکنم...

راستی برای چندمین بار که این چند روز هی گفته ام باید بگم که به طور خاصی، مامانم بهم روحیه می ده حرف زدن باهاش بودنش و ... خب خوووبه بودنش.

فکر کنم به اندازه ی کافی چرت و پرت نوشتم...برم